Op veel te jonge leeftijd kwam aan haar leven een einde. Enthousiast als ze altijd was, vraagt iedereen zich af waarom dit zo moest zijn. Maar hier zullen we nooit een antwoord op krijgen. Als roeister was ze voor mij, als coach, een zegen om mee te mogen werken. Ze begon als eerstejaars roeister in de Eerstejaars Damesch Acht van Triton. Haar plek verdiende ze in eerste instantie met name vanwege haar gedrevenheid. Technisch geen wonder als boeg in de acht, maar wat ze deed deed ze vol overgave. Haar fysieke inhoud voorspelde veel moois als lichte skiffeuze in haar tweede roeijaar. In de skiff liet ze al snel hele grote technische sprongen voorwaarts zien. Helaas mochten we hier niet lang van genieten.
Soms kwam ze een beetje onnozel
over, soms een beetje verstrooid,
|
