Op het WK in Milaan behaalde Geert-Jan met de Acht een 13^e plek overall. Dit lijkt iets minder goed, maar werd eigenlijk veroorzaakt door één slechte race. Met wat versterking zit er echter nog best een kwalificatie voor de Olympische Spelen van Athene in.

Nu was het echter tijd voor wat meer ontspannen roeien, dus werd er besloten om de Cottwich-Almelo Regatta te starten in de 2^- met René ten Thije van Euros. Samen met de trouwe GJ-supporters Leontine, Maaike en ikzelf, werd de tocht naar Tukkerland aanvaard. Doel van het roeien was eigenlijk niet eens zozeer 'winnen', maar veeleer het zetten van een baanrecord; dat stond op 18'34". De tegenstand was niet extreem groot, met 2 Euros- en een Hemus-tegenstander. Zelfs wat geneuzel van de roeiers met de afstelling kon de zege niet tegenhouden, hoewel dit na de eerste kilometer het roeien wel wat zwaarder maakte...

Na een snelle start werd de voorop gestarte twee van Euros na ongeveer 600 meter ingehaald en begon de echte race tegen de klok. Er stond amper enige wind op deze zeer mistig begonnen dag, dus daar hadden ze geen voordeel van. Een verbetering van het baanrecord met minimaal 12 seconden zou mooi zijn, want de snelste tijd in de boeken stond nog op naam van een skiffeur: Dirk Lippits, met 18'22". Met de power van Geert-Jan en gesteund door (in mijn ogen) één van Neerlands beste stuurboordroeiers, René, snelde de 2^- naar de finish in een prima tijd van 17'57", oftewel een verbetering van het baanrecord met maar liefst 37 seconden!

Tja, dat is weer een mooie 'rood-boven-groene' overwinning!

Na de prima resultaten op nationaal nivo, was het tijd om eens te gaan kijken naar de plaats waar de 'Groningen-Acht' internationaal staat. Dus op naar Luzern, naar de prestigieuze Rotsee Regatta. Er moest daar ondermeer aangetreden worden tegen regerend wereldkampioen Canada, de immer sterke Duitsers, de Britten, de altijd sterke Kroaten, de Australiërs en tal van andere landen.

Op vrijdag werden de series verroeid en een mooie tweede plek in 5'38.6" leverde een directe plek in de halve finales op, zonder dat er een herkansing gevaren diende te worden. Op zich een goede opsteker voor de Nederlandse acht, aangezien ondermeer de Engelse acht werd verslagen.

In de halve finale moest geroeid worden tegen onder meer de Canadese wereldkampioenen en de verrassende acht van Italië, die met het oog op de komende wereldkampioenschappen eind augustus in Milaan, voor het eerst sinds jaren weer een fatsoenlijke acht hebben klaargestoomd. Na een iets voorzichtiger start dan doorgaans, kwam de acht goed op gang en wist met een goed eindschot een uitstekende finaleplaats te bemachtigen!

De finale werd vanaf het begin gedomineerd door de Canadese acht, gevolgd door de Duitsers en de Australiërs. Vanuit de start lag de Nederlandse Acht op de laatste plaats, maar achtereenvolgens werden Kroaten en de snel gestarte Italianen ingehaald. Wat restte was een uitstekende vierde plek!

Met dit resultaat heeft Geert-Jan plaatsing voor de wereldkampioenschappen in Milaan afgedwongen. Een prestatie van wereldformaat en iets om trots op te zijn!

Van de overige Okeaniden waren de resultaten ook uitstekend. Een mooie zilveren medaille was er voor Helen, die in de W4- een uitstekende tijd neerzette van 6'33.99". Na een goede start lagen ze continu met de Duitsers op de 2^e/3^e plek, maar een betere eindsprint bezorgde hen zilver, achter de Australische dames. Helen en Bert: GEFELICITEERD! Froukje was ditmaal minder gelukkig en miste net de A-finale. Uiteraard hopen we dat zij dit op de wereldkampioenschappen recht zal zetten!

Fantastisch was verder het excentrieke optreden van de regerend kampioen in de skiff, Marcel Hacker. Op geheel eigen wijze bereid hij zich, staande op het vlot, met ondermeer Zen-achtige oefeningen voor op zijn wedstrijden en oogt furieus om die dan ook te gaan winnen. De trouwe supporters, waaronder landgenote Theresa, werden echter vriendelijk toegelachen door deze spierbundel, toen deze vlak naast hen in het water dobberde vlak voor een training. Zo gevaarlijk bleek hij dus ook weer niet te zijn.

Al met al hebben de supporters een fantastisch en zonovergoten Luzern beleefd. Ondermeer waren aanwezig enkele bestuursleden, enkele 'eenlingen' zoals Ron, Maarten H. en Erik-Jan. Daarnaast was de trouwe Geert-Jan fanclub present met Theresa, Irene, Leontine, ikzelf, Marieke, Martijn en niet te vergeten Maaike en haar zusje.

Overigens hopen wij dat een aantal Aegir-supporters nog thuisgekomen is. Bij binnenkomst zagen wij hoe zij bij de grens door de koninklijke marechaussee van de weg werden geplukt....

Een lang en slopend seizoen zit erop. Het resultaat een ergometerblik van de Ergohead in het LDB-veld. Het lijkt misschien wat mager, maar desalniettemin is het geheel naar tevredenheid van de coaches. In de meeste gevallen werd in de lichte velden in A-finales meegevaren om de zege en zeker na het bemachtigen van een lichtere boot werden de kansen groter, hetgeen bijna resulteerde in blik op de ZRB. Als coach rest mij slechts nog de vraag: "Wat als zij een èchte lichte dames-skiff zou hebben gevaren, gelijkj haar concurrentes?". Maar die vraag zal voor altijd onbeantwoord blijven.

In de toekomst zal Leontine waarschijnlijk gaan toerroeien op de Amstel bij Willem III, met ondermeer (ex-)coach Irene. Voorlopig blijft zij nog wel bij het wedstrijdroeien binnen Okeanos actief, het komend als onderdeel van het coachteam van de jongerejaars dames. Zij bezit namelijk enorm veel ervaring met sporten op hoog nivo; kennis die slechts een enkeling binnen Okeanos bezit. Naast haar ervaring binnen Okeanos als bestuurslid, wedstrijdroeister en lid van talrijke commissies, zwom zij enkele jaren in de States in een universiteitsteam en leerde daar de professionele kant van topsport kennen. Eén van de redenen dat Leontine dit jaar goed met Geert-Jan mee kon trainen, en tevens de basis voor een reeds jaren bestaande vriendschap, was hun beider kennis van topsport in allerlei facetten, zoals het gaan voor de winst, de overtuiging, het doorzettingsvermogen, de tegenslagen en hoogtepunten, etc.

Uitslagen NSRF (zaterdag)                           Uitslagen NSRF (zondag)

Tijdens de Koninklijke Holland Beker behaalde Geert-Jan tweemaal blik met zijn 'Groningen-Acht', op beide dagen in het veld MSA8⁺. Op zaterdag werd bovendien een uitstekende tijd neergezet: 5'29.33", slechts luttele seconden boven Geert-Jan's eigen wereldrecord! Na een redelijke start werd de tweede 'Groningen-Acht' al snel op achterstand gezet, een gat dat halverwege al aanzienlijke vormen aannam. Na circa 1250 meter leek het even wat te rommelen, maar na 2000 meter stond er desalniettemin een uitstekende tijd op de klokken. En dat zonder serieuze tegenstand!

Zondag was het weer minder gunstig, een lichte tegenwind, waardoor de tijd minder snel was: 5'45,91". In eerste instantie leek de tegenstand gevaarlijker dan de dag ervoor, met een lichte acht en een Willem III-acht met ondermeer mijn ex-pupil en Geert-Jan's ex-ploeggenoot Erwin Heeringa. De tegenstand van beide achten bleek echter minimaal. Zelfs de tweede 'Groningen-Acht' had er weinig van te duchten.

En nu op naar Luzern!

Hard roeien en doen wat er van je verlangd wordt, is nog niet altijd een garantie voor succes. Tijdens de ZRB trok Leontine bijna blik, maar verloor in de laatste 250 meter haar voorsprong op een ex-jeugdroeister van Orca; overigens ploeggenote tijdens de Head en de Heineken in de dubbelvier.

De LDB1x-race begon perfect. Leontine pakte resoluut de koppositie in het veld, hoewel de maximale voorsprong bleef steken op bijna een bootlengte na 500 meter. Daarna liep de roeister van Orca langzaam in. Iedere aanval van Orca werd door Leontine gepareerd, maar de beslissende aanval van Orca na 1750 meter was helaas teveel. De zware halen in de VU eisten haar tol en Leontine was niet meer bij machte de aanval af te slaan. Wat restte was een tweede plaats, in een nieuw PR van 8'31,07". Erg zuur, aangezien ze op de ARB nog 10 seconden achter Orca zat en nu bijna gewonnen had... Daarnaast is het veld erg klein en het is maar de vraag of er een veld zal zijn op de NSRF, dus de resterende blikkansen zijn minimaal. De derde roeister werd door Leontine op een halve minuut geroeid en die besloot dan ook niet meer de NSRF te starten.

Zaterdag startte Leontine LDN1x. Voorafgaand aan de voorwedstrijd moest er eerst nog een halve kilo afgerend worden in het regenpak! Lachend volbracht Leontine dit, maar in de voorwedstrijd waren de benen toch iets vermoeid en toen de A-finale buiten bereik bleek, schakelde ze iets terug in kracht en roeide solide door naar de B-finale in 9'17,16" (met een duidelijke tegenwind). De finale beëindigde ze in 9'41,49", na een goede start, een rommelig middenstuk en een uitstekende eindsprint.

Op de NSRF zal Leontine nog eenmaal pogen te stunten, maar eerst wordt van de week gevierd dat haar bul binnen is. Want roeien is leuk om te doen, maar er zijn nog altijd belangrijker zaken in het leven!

Opvallende was tijdens de ZRB het goede optreden van Lenneke. Met overwinningen in de LDSA1x en DSA1x bezorgde ze Okeanos 2 mooie overwinningen, terwijl ze bijna ook nog won in het LDO1x-veld!

Hoewel we er de nodige moeite voor moesten doen, kon Leontine tijdens de ARB beschikken over de VU; de boot van de helaas langdurig geblesseerde Theresa. Eigenlijk was een andere boot ook wel nodig, aangezien de aan Leontine toegewezen boot, het Boompje, meer dan 2,5 kilo zwaarder is dan de gemiddelde skiff in haar veld. Om even een indicatie te geven: de gemiddelde skiff weegt amper 14 kilo, oftewel 15-20% minder dan de skiff van Leontine. In de wedstrijd kan zoiets al snel oplopen tot een achterstand van 10 seconden. Het afstellen van de boot was edoch lastig, aangezien de boot eigenlijk voor roeiers van circa 90 kilo bedoeld is.... Menig 'deskundige' had natuurlijk een oordeel hierover, maar desondanks besloot het coachteam tot het proberen van de VU. Tenslotte kon er maar 1 persoon het gelijk of ongelijk van de 'kenners' aantonen: Leontine. En niet geschoten is altijd mis.

De dagen voorafgaand aan de ARB zette Leontine al een aantal PR's neer, teweten op de 1000, 250 en 500m. De laatste afstand werd gevaren op de Thetis-sprint, alwaar ze bijna 5 seconden van haar PR afhaalde en eindigde in 1'59,6" (was 2'04,5"!). Gunstige voortekenen dus, ondanks de geringe stelmogelijkheden van de VU, gegeven de bouw en het gewicht van Leontine (<60 kilo).

Op zaterdag bewees ze direct dat de PR's geen toeval waren. In de voorwedstrijd LDN1x kwam ze uitstekend weg uit de start. Daar waar ze tijdens voorgaande wedstrijden doorgaans een halve bootlengte achterstand incasseerde, kwam ze nu in de eerste 100 meter direct mee met de rest van het veld. In het Boompje opende ze structureel rond de 26,5 seconden, terwijl ze nu opende in 25,0 seconden! Direct ging ze mee en nestelde bij de eerste 3 van het veld, hetgeen voldoende was voor plaatsing in de finale. Na 750m. nam Gyas duidelijk de leiding en toen Leontine na 1000m. ook nog even aan de boom schudde, pakte ze resoluut de tweede plaats en roeide daarmee naar de A-finale.

Tot nu toe haalde Leontine iedere keer de A-finale en werd daarin duidelijk laatste. Nu opende ze in de finale goed, ondanks het meepakken van enkele bollen in de eerste 100 meter. Maar daarna knalde ze met duidelijke harde halen door en nestelde zich na 500m. op een tweede plek, net achter Gyas. Tot de 1500 meter lag ze nog steeds bij de eerste 3, maar daar werd het water steeds lastiger vanwege de stevige meewind. Een snoek in de laatste 500 meter wierp haar dan ook terug in het veld en daarmee eindigde ze, op circa 1 seconde van nummer 4, als 6^e in 8'33,75". Helaas laatste, maar wederom lag het veld dicht bij elkaar, want ook nummer 1 lag op slechts 11 seconden. Daarnaast was het een uitstekende verbetering van haar lichte PR.

Zondag was het weer minder ideaal, aangezien er amper wind stond. Gezien de afstellingsbeperkingen van de VU en de geringe tijd die er was om de boot in 1 weekje volledig te fine-tunen, waren de kansen op een goed resultaat geringer. Voor de kenners: de door-het-werk-stelling van de VU is fors groter dan gewenst, circa 10 centimeter, waardoor de haal in een traag nummer als de skiff erg zwaar wordt in de inpik. Bij stevige meewind zoals op zaterdag nog niet zo'n probleem, maar met weinig of tegenwind problematisch omdat dan de bootsnelheid afneemt en het roeien dus zwaarder wordt. Desalniettemin startte Leontine in de LDB1x uitstekend. Ze opende wederom in 25,0 seconden en nam daarna de leiding in de race! Op de 500 meterlijn lag ze bijna een halve bootlengte voor, maar toen begon de zware afstelling zich te wreken en langzaam schoof het veld over haar heen. Ze eindigde uiteindelijk als 4e in 8'49,29", met praktisch neutraal weer.

Al met al was het coachteam prima tevreden over de ARB van Leontine. Ditmaal absoluut geen gewichtsproblemen, Leontine kon zelf zondag al eten voor de weging omdat de weegschaal bijna 57 kilo aangaf. Daarnaast was de technische progressie qua haal duidelijk te zien en ook de overstap naar de VU geeft vertrouwen voor de resterende wedstrijden. De komende dagen zal eerst de afstelling geoptimaliseerd worden, al blijft het onmogelijk om een lichte dame in een zware boot optimaal af te stellen. Daarna kan Leontine zich volledig richten op het roeien. Dit was de afgelopen maand absoluut anders, aangezien ze ondertussen haar afstudeerscriptie inleverde (tot voldoening van haar begeleidsters), een baan vond in Den Haag aan de Wetgevingsacademie en voor haar nieuwe baan (die per september begint) al een week dagelijks heen en weer reisde naar Den Haag. Nu dus rust in de tent en dan knallen op de ZRB, de Koninklijke Holland Beker en de NSRF Slotwedstrijden!

Na wat omzwervingen via de skiff, 2^- en de 4^- besloot Geert-Jan logischerwijs de ARB/NK te starten in de 4⁺ en de 8⁺. De vier zou gevormd worden met ondermeer Koen en Erik, terwijl de acht bestond uit tal van roeiers die net onder de bond hangen: roeiers niet behorend tot de bondroeiers, maar te goed om op hun eigen vereniging een geschikte ploeg te hebben.

Op zaterdag werd in de SA4⁺ vanaf de start achter de latere winnaar aangeroeid, een Nereus/Orca/Aegir-combi. Weliswaar wist de Okeanos/Amstel/Nereus-combi bij te blijven, maar kon niet voorkomen dat de achterstand uiteindelijk opliep tot een bootlengte op de finishlijn.

Op zondag liet Geert-Jan zien dat er best potentieel in Nederland aanwezig is bij de zware mannen. Hij startte SA8⁺ in een Aegir/Orca/Okeanos/Saurus/Skøll/Euros/Nereus-combinatie, ontsproten vanuit de gedachte van Niels van Steenis, die met de Holland Acht I Olympisch goud won op de Spelen van Atlanta in 1996. Her en der zijn wat individuele projecten bezig, maar voorlopig komt daar nog weinig uit voort.

In de voorwedstrijd moest meteen al gestreden worden tegen de favoriet, een grotendeels uit bonds- annex Nereus-roeiers bestaande acht met ondermeer Bartman, Simon, Cirkel, Vellinga, Vermeulen, Burton en 2 lichte bonds-snikkels. Vanuit de start werd al duidelijk dat de Nereus-combi ging voor de winst. In een hoog tempo spoten zij weg, maar Geert-Jan's Aegir-combi klampte direct aan en pakte al snel de leiding in de wedstrijd. Tot de 1000 meterlijn werd er duidelijk strijd geleverd, waarna de Nereus-combi de strijd om de eerste plek staakte en uitroeide. In de finale zouden ze elkaar weer treffen.

In de finale spitste de strijd zich direct toe rond de eerder genoemde Aegir- en Nereus-combi's. Aangemoedigd door een groot publiek, waarvan het grootste deel hoopte op een nederlaag van de bondsroeiers, gingen de achten van start. Ook ditmaal hetzelfde beeld als in de voorwedstrijd: de Nereus-combi start in een hoog tempo, maar wordt al snel op een nipte achterstand gezet en in het tweede deel van de race wordt de voorsprong van de Aegir-combi groter en de overwinningskreten aan de de kant luider. Een terechte zege voor de acht van Geert-Jan en een overwinning die er mag zijn!

Na uitgewogen te zijn in Gent lag daar een eerste aandachtspunt voor de Hollandia: ingewogen worden. Gelukkig bleek dit beide dagen succesvol te verlopen, hoewel het veel moeite kostte. Zaterdagochtend, voorafgaand aan haar LDN1x-wedstrijd vielen bij de eerstejaars dames van Okeanos diverse monden open van verbazing, toen Leontine vertelde dat ze enkele jaren terug zelfs 80 kilo had gehaald...

Zaterdag in het LDN1x haalde Leontine redelijk relaxed de A-finale: ze werd 3^e in haar voorwedstrijd en dat was voldoende. In de finale incasseerde ze in direct een bootlengte achterstand in de eerste 500 meter en dat bleef zo ten opzichte van de rest van het veld. Ze eindigde als 6^e in een tijd van 8'48,03". Overigens was ik als coach debet aan een mindere voorbereiding voor de finale, aangezien ik vlak voor de finale op een paaltje fietste en daarmee enkele forse schaafwonden en builen op mijn kop op liep. Nadat ik verzekerde dat het goed met mij ging en een arts enige geruststellende analyses deed, ging Leontine alsnog het water op. Niet echt een ideale wedstrijdvoorbereiding....

Zondag had Leontine een directe finale in het LDB1x-veld. Hoewel ze ditmaal beter meekwam in de eerste 500 meter, moest ze ondanks een technisch goede start ook ditmaal inleveren op de eerste meters. Langzaam liep het veld iets verder weg, maar met een goede eindsprint wist ze de achterstand beperkt te houden en eindigde in 8'48,48".

Uitslagen Hollandia 2003

Op 19 mei, na een baantje in de skiff en een tweetal banen met Koen van der Kooy in de tweezonder, kreeg Geert-Jan uit de mond van toproeien coördinator René Mijnders te horen, dat hij plaats kon nemen in een selectie voor een nationale vierzonder. Slechts 2 trainingen later werd de vierzonder weer opgeheven, aangezien 4 bakboorders in één boot niet echt bleek te werken.....

Dat twee of vier goede roeiers samen in één boot nog geen goede boot hoeven te vormen blijkt. De wil was er, het vermogen was er, maar helaas resulteerde dit niet in een 2^- en een 4^- met potentie.

In plaats van het hoge Noorden, om specifieker te zijn de Martini Regatta, werd hetzelfde weekend doorgebracht in het Belgische Gent. Naast het roeien van de Internationale Regatta van Gent, zou er ook de nodige tijd zijn voor ontspanning.

Op zaterdag was direct de weegschaal al een spelbreker, want ondanks de vele moeite die Leontine zich getroost had om licht te worden, bleek ze niet licht te kunnen starten. Overigens was zij niet de enige die moeite had met de weegschaal, want concurrentes uit Nederland bleken ook ruim zwaarder dan normaal. Direct werd besloten uit te laten wegen en om de dag erna het zware veld te starten. Theresa roeide met haar voorwedstrijd op het lastige water van de klotsbak van Gent met enige moeite. Toen bleek dat ze toch erg veel hinder en pijn van een rib-/buikspierblessure had, werd besloten om de dag erna niet te starten. Geert-Jan tenslotte had erg veel moeite met het lastige en onvoorspelbare water van de Gentse bak. Een finale plaats was dan ook ver te zoeken en dus was het hele gezelschap na de voorwedstrijden klaar om Gent in te gaan. Zo gezegd, zo gedaan en na een middag shoppen werd in het zonnetje wat gegeten op een terras in hartje Gent. Vervolgens werd de terugreis naar het hotel aanvaard, alwaar de bierlijst werd afgewerkt door het gezelschap.

Zondag zou alleen Leontine nog starten. In een goede race roeide ze naar een acceptabele tijd en kon zich volledig leegroeien in haar race. Moe maar voldaan roeide ze uit, maar werd daar bijna overvaren door de vierzonder van Willem III, die met zijn voorwedstrijd bezig was. De Gentse baan is namelijk slechts 5 banen breed en kent ook niet echt een uitroeibaan zoals de Bosbaan. De keuze was dus opzij gaan of sprinten tegen een zware vierzonder..... 's Middags werden nog wat wedstrijden bekeken, waarna het gezelschap weer naar Holland vertrok. In AMsterdam werd de dag afgesloten bij de recentelijk jarig gewezen Geert-Jan, hoewel menigeen sterk verlangde naar zijn of haar bed..

Leontine roeide op de Randstad Regatta een drietal goede races, waarmee ze op beide dagen in haar veld (LDB1x) en het hogere veld (LDN1x) de A-finale wist te halen. Ondanks het feit dat anderen twijfelen aan haar kunnen, liet ze wederom zien met de beteren mee te kunnen; als één van de weinige Okeanieden wist zij op beide dagen de A-finale te halen.

Zaterdag werd het LDN-skiffveld gestart. Hoewel dat eigenlijk makkelijker klinkt dan het was, want voorafgaande aan de wedstrijd diende onverwacht eerst nog 2x tien minuten gezweet te worden op de ergometer om 3 ons overgewicht kwijt te raken. In een spannende voorwedstrijd roeide ze vervolgens als laatste weg vanuit de start, maar langzaam schoof ze door naar voren. Na 1500m. leek een plek bij de eerste 3 haalbaar, maar een verrassende eindsprint van RIC gooide bijna nog roet in het eten. Dat het een compact veld is bleek wel uit het feit, dat alle 10 skiffeuzes binnen 14 seconden van elkaar eindigden. In de finale wist Leontine niet echt potten te breken en eindigde ze als 5^e in een tijd van 8'53.82" (met een lichte tegenwind).

Zondag haar eigen veld: LDB1x. Ook ditmaal waren de lichtere skiffs snel vertrokken bij de start, maar ook nu liep ze na de 500m. weer duidelijk in. In feite was het een "drie honden vechten om een been en de vierde gaat er mee heen"-verhaal, want terwijl Triton ruim aan kop lag en RIC, Gyas en Willem III zij-aan-zij om de andere finaleplaatsen vochten, roeide Leontine aan de andere kant van de baan haal voor haal langs de rest en eindigde op een zeer goede 2^e plaats in een goede tijd van 8'36.84". Over het roeien in de finale kunnen we kort zijn: dat had niets met roeien te maken. Het baannadeel was door de harde wind en bijkomstige golven van dien aard, dat roei(st)ers zoals Leontine in de hogere banen bij voorbaat kansloos waren.

Al met al was het Randstad-weekend een goed begin van het 2 kilometerseizoen.

"Baan 6 bleek niet echt een voordeelbaan.... hoge golven die over het taft van de zware boot naar binnen sloegen"

Dat toproeien niet altijd over een leien dakje gaat, bleek tijdens de Randstad Regatta. Op zaterdag roeide Geert-Jan in het SA-veld direct tegen ondermeer Dirk Lippits, die overigens niet alleen tijdens het oproeien omsloeg, maar tevens vlak voor de start op een Triton-skiffeuze voer. In de race wilde het totaal niet lukken met Geert-Jan en werd hij verwezen naar de C-finale. Met respectievelijk tijden van 7'37.34" en 7'29.15" zette hij wel 2 PR's neer, maar moest teveel toegeven op de rest van het veld.

Zondag was het debacle compleet, maar ditmaal bleek er achteraf een duidelijke verklaring te zijn. Na ingeroeid te zijn in de hoge golven, leek de start van wederom het SA-skiffveld redelijk, maar al snel bleek het moeilijk te worden. Toen de eerste golven voorbij kwamen was het helemaal gedaan en zonk de boot ogenschijnlijk iedere haal verder in de Bosbaan. Gedesillusioneerd roeide Geert-Jan terug naar het vlot, waar hij bijna de boot voor de laatste maal uit het water getild zou hebben. Ware het niet, dat hij niet bij machte was om dit zonder hulp te doen. Niet vanwege vermoeidheid, maar vanwege het feit, dat er minimaal 5 liter water in zijn voorste lucht-compartiment zat. Geen wonder dat hij al snel in de race niet meer vooruit kwam. Gelukkig kon er ieder er toen weer om lachen, waar de gezichten tijdens de race tamelijk bedrukt waren geweest. Tja, ook dat kan een toproeier overkomen.

Zilver... tweede... niets. Het is hard, maar met een tweede plek levert niets op in het roeien. Althans, dat is wat er doorgaans als conclusie wordt getrokken. De werkelijkheid ligt gecompliceerder.

Op het ietwat woelige, maar ook niet uitermate lastige water van het Amsterdam-Rijn kanaal werd 's ochtends de voorwedstrijd eenvoudig naar de hand van Okeanos' Oude Vier gezet, met Skadi en Aegir als eerste achtervolgers en daarmee mede-finalisten. In de eerste voorwedstrijd waren Thêta, Nereus en Orca doorgegaan, waarna bleek dat Skøll als snelste vierde door mocht uit de eerste voorwedstrijd.

De finale begon spannend, aangezien Okeanos snel uit de start vertrok en direct de koppositie pakte in het veld. Menigeen stond zijn spullen al uit te trekken, toen de speaker meldde dat Okeanos in de tweede kilometer met woeliger water achterop raakte en de strijd zich af leek te gaan spelen rond Thêta en Nereus. In de derde kilometer gloorde er echter weer hoop in de rood-groene harten van de vele aanwezige (oud-)Okeaniden, die hun helden echter zagen sterven op een desalniettemin uitstekende tweede plek op de 120^e Varsity. Het verschil bedroeg op de finishlijn ruim een bootlengte op Nerues.

Uitslag Varsity 2003 en enkele andere statistieken

Berichten over de periode juli 2002 t/m april 2003

Berichten over de periode april 2002 t/m juni 2002

Berichten over de periode september 2001 t/m maart 2002

Berichten over de periode april 2001 t/m augustus 2001

Berichten over de periode augustus 2000 t/m maart 2001

Berichten over de periode januari 2000 t/m juli 2000

Leendert Hageman